به صورت کلی می‌توان کنترل دردهای سرطانی را به 7 دسته زیر تقسیم‌بندی کرد:

1. درمان دارویی در کنترل دردهای سرطانی

   در بیماران سرطانی دو نوع درد در بدن احساس می‌شود: درد حاد که به دلیل تحریک دریافت کننده‌های درد، در قسمت‌های مختلف بدن اتفاق می‌افتد و درد مزمن که علت آن، صدمه دیدن سلول‌های عصبی می‌باشد.
   گروه‌های دارویی خاصی جهت درمان هر یک از این دو نوع درد وجود دارد به گونه‌ای که داروهای موثر برای درمان درد حاد، برای درمان درد مزمن تاثیری ندارند و بالعکس.
   دردهای سرطانی، ترکیبی از هر دو نوع درد می‌باشند، بنابراین برای درمان درد در بیماران سرطانی، باید مخلوطی از هر دو نوع دارو به کار برده شود. مرسوم‌ترین داروهای خوراکی که در بیماران سرطانی، با توجه به مرحله و میزان درد به کار می‌روند، مسکن‌های ساده، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد تشنج، استروئیدها و مخدر‌ها هستند. تصمیم‌گیری در مورد ترتیب مصرف این داروها، مطابق با دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت، که پلکان بیدردی نامیده می‌شود انجام می‌شود.

2. جراحی در کنترل دردهای سرطان

   برای از بین بردن تومور به صورت کامل یا قسمتی از آن، می‌توان از روش جراحی استفاده کرد. این روش به صورت مستقیم درد را کم می‌کند، عوارضی که از گرفتگی منتج شده‌اند را کاهش می‌دهد و باعث بهتر شدن نتیجه درمان سرطان و افزایش مدت زمان زنده ماندن بیمار می‌شود. روش‌های دیگری نیز برای درمان و کنترل دردهای سرطانی وجود دارند که به عنوان درمان‌های جراحی شناخته می‌شوند. از جمله این روش‌ها عبارتند از:
   – پیشگیری از فعالیت عصب
   – دستکاری عصبی

3. پیشگیری از فعالیت عصب (Nerve Blocks) در کنترل دردهای سرطانی

   پیشگیری از فعالیت عصب با استفاده از تزریق دارو و با بی حسی موضعی انجام می‌شود. این روش عصب‌ها را از کار می‌اندازد و غیرفعال می‌کند تا درد بیمار را کنترل کند. به این روش بلوک عصبی نیز گفته می‌شود.
   هنگامی که کنترل دردهای سرطانی با دارو امکان‌پذیر نباشد، باید شیوه‌های مختلف تخریب عصبی که از زمینه‌های کاری فوق تخصصین درد می‌باشد را به کار برد. در اینصورت، انتقال پیام‌های درد به نخاع و مغز کم می‌شود و درد کاهش می‌یابد و بنابراین، نسبت به روش‌های دارویی، بهتر می‌توان درد را کنترل کرد. در این روش درمان، ابتدا برای مطمئن شدن از اینکه یک عصب درد را منتقل می‌کند، کارکرد این عصب به صورت موقت توسط دارو قطع می‌شود. بعد از گرفتن پاسخ درمانی خوب و کم شدن میزان درد بیمار در سطح قابل قبول، شیوه های مختلفی برای قطع و از کار انداختن همیشگی عصب به کار برده می شود تا درد بیمار برای زمان طولانی (تقریبا یک سال) و به اندازه کافی کاهش یابد. این روش درمان به صورت بدون بیهوشی و در اتاق عمل دارای دستگاه اشعه ایکس و در شرایط استریل و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. البته لازم به ذکر است که ممکن است به دلایلی، درد بیمار در زمان کمتر از یکسال بازگردد. مثلا در مورد توموری که با سرعت زیاد رشد می‌کند، ممکن است مدتی بعد، یک شبکه عصبی دیگر را درگیر کند و باعث برگشت مجدد درد بیمار شود. متاسفانه، همانطور که باید با سرطان به صورت پیوسته مبارزه کرد، کاهش درد آن نیز، با توجه به میزان پیشرفت بیماری، باید همیشگی باشد. در روش‌های درمان تخریبی مانند این روش، احتمال بیشتری نسبت به روش‌های درمان دارویی در رخداد عوارض پیش‌بینی نشده وجود دارد که البته، متخصصین درد با مهارت‌های زیادی که در این زمینه دارند، این عوارض را به کمترین حد کاهش می‌دهند.
   یکی از کاربردهای بلوک عصبی برای کاهش و کنترل درد سرطان پانکراس می‌باشد.

4. بلوک عصب اسپلانکنیک در کنترل دردهای سرطانی پانکراس

   بلوک عصب اسپلانکنیک، یک روش موثر در درمان دردهای مزمن بالای شکم که ناشی از سرطان یا التهاب پانکراس است می‌باشد. اعصاب اسپلانکنیک که در دو طرف ستون فقرات هستند، پیام‌های درد را از اعضای مختلف شکمی به مغز انتقال می‌دهند. شبکه عصبی سیلیاک، محل برقراری ارتباط اعصاب اسپلانکنیک است. بلوک کردن شبکه عصبی سیلیاک با تزریق مواد بی‌حس کننده موضعی، برای کم کردن دردهای بعد از التهاب یا سرطان پانکراس به کار می‌رود. همچنین، روش بلوک عصبی، درد ناشی از بستن شریان‌های کبدی در درمان سرطان را کم می‌کند.

5. دستکاری عصبی (Neurologic Interventions) در کنترل دردهای سرطانی

   به وسیله عمل جراحی، امکان قرار دادن دستگاه‌هایی در بدن به منظور ورود داروها به بدن یا تحریک الکتریکی اعصاب وجود دارد. به کارگیری عمل جراحی به منظور از بین بردن عصب‌هایی که در مسیر درد قرار دارند نادر است.
   در مرحله‌های آخر بیماری که تومور پیشرفت زیادی کرده است، به علت درگیر شدن اعصاب و قسمت‌های مختلف، ممکن است مهار درد با بلوک کردن یک یا دو شبکه عصبی وجود نداشته باشد. در این هنگام باید روش کلی‌تری برای مهار درد بیمار به کار برده شود و انتقال هر پیام درد در نخاع را مهار کرد در این روش، کاتتر باریکی کنار نخاع گذاشته می‌شود و به یک پمپ دائمی زیر پوستی یا در خارج از بدن وصل می‌شود و مورفین و سایر ترکیبات دارویی به صورت همیشگی در کنار نخاع تزریق می‌شود و این داروها با تاثیرگذاری مستقیم بر سطح نخاع، منتقل کردن پیام‌های درد را متوقف می‌کنند. به صورت کلی می‌توان گفت که در این روش کنترل درد، هنوز بیماری وجود دارد و باعث درد نیز می‌شود ولی درد به مراکز عصبی بالاتر انتقال نمی‌یابد و بیمار متوجه درد نمی‌شود و به صورت کامل درد او از بین می‌رود. البته کاهش درد با این روش، عوارض و هزینه بیشتری دارد و مراقبت از بیمار هم دقت، تجربه و آموزش بیشتری را لازم دارد.

6. پرتودرمانی در کنترل دردهای سرطانی

   چنانچه در در راه رفتن و فعالیت‌های دیگر بیماران سرطانی که بیماری آنها در استخوان پخش شده است به علت درد زیاد مشکلی بوجود آید، پرتو درمانی این مشکلات را کم می‌کند. یعنی اینکه تزریق مواد رادیواکتیو می‌تواند منجر به کاهش درد شود. البته امکان افزایش درد بعد از پرتودرمانی وجود داردکه در اینصورت باید بررسی‌های بیشتری انجام شود.

7. کنترل دردهای سرطانی با تخریب تومور با فرکانس رادیویی (Radiofrequency Ablation)

   در این شیوه درمانی، تومور توسط یک الکترود سوزنی گرم می‌شود و از بین می‌رود. این عمل، درد را به مقدار قابل توجهی در بیمارانی که سرطان آنها در استخوان پخش شده است کاهش می‌دهد.